152

غربت

تبعید من است

از تو

-محمد علیزاده-

151

خود را اگرچه سخت نگه داری از گناه
گاهی شرایطی است که ناچاری از گناه
هر لحظه ممکن است که با برق یک نگاه
بر دوش تو نهاده شود باری از گناه
گفتم: گناه کردم اگر عاشقت شدم
گفتی تو هم چه ذهنیتی داری از گناه!
سخت است این‌که دل بکنم از تو، از خودم
از این نفس کشیدن اجباری، از گناه
بالا گرفته‌ام سرِ خود را اگرچه عشق
یک عمر ریخت بر سرم آواری از گناه
دارند پیله‌های دلم درد می‌کشند
باید دوباره زاده شوم عاری از گناه

150

به یک پلک تو می‌بخشم تمام روز و شب‌ها را

که تسکین می‌دهد چشمت غم جانسوز تب‌ها را

بخوان! با لهجه‌ات حسّی عجیب و مشترک دارم

فضا را یک‌نفس پُر کن به هم نگذار لب‌ها را

به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!

تو واجب را به جا آور رها کن مستحب‌ها را

149

ببار ای بارون ببار
با دلُم گریه کن، خون ببار 
در شبای تیره چون زلف یار
بهر لیلی چو مجنون ببار ای بارون
دلا خون شو خون ببار 
بر کوه و دشت و هامون ببار 
دلا خون شو خون ببار 
بر کوه و دشت و هامون ببار 
به سرخی لبای سرخ یار
به یاد عاشقای این دیار
به داغ عاشقای بی مزار ای بارون

-معجزه ایست با صدای استاد بی نظیر 

138

عطرت را

در پوست من

در سلول‌هایم

خالکوبی کن

بگذار وقتی عرق می‌کنم

بوی تو را دهم

-ثریا برفه-

137

وقتی که از نهایت شب حرف می زنی

یلدا درست مثل خودت سرد می شود

امسال هم زنی که تو تنها گذاشتیش

دارد برای روح خودش مرد می شود

-زهرا دهقان-