134

مثل میوه ی افتاده ئی 

دلتنگم

میوه ئی که درختش را بریده و 

برده اند.

-شمس لنگرودی-

75

عشق

صحرائی سراب است

در پیاله نازکی

و شگفتا

غرقت می کند.

-شمس لنگرودی-

74

دور از تو

فواره ی بی قرارم

پرپر می زنم

که از آسمان تهی

به خانه ی اولم برگردم.

-شمس لنگرودی-

تو درها را کمی بگشا
که عطر وحشی گل ها
بپیچد در اتاق من 
تو درها را کمی بگشا
که شاید سیل لک لک ها
نشیند بر رواق من

-شمس لنگرودی-

و راه‌رفتن تو طوری بود

که باغ‌ها با نخ پیراهن‌شان مشغول می‌شدند
تا چشم‌شان به شما نیفتد
و شرمنده‌ی خود نباشند...

-شمس لنگرودی-

باران خزانی بر بام
باد 
آکنده اندوه 
تکه های بهار را که در قلبم جا نهادی 
کجا بگذارم

-شمس لنگرودی-