بلند ترین کتاب دنیا را می‌نویسم

که یک عمر

کاغذ داشته باشد

و هی

هر صفحه‌اش را

پر می کنم از دست‌های تو و

اتفاقات ِ بودار حوالی‌شان ؛

قول می‌دهم

هر شب

سرم را که بگذارم روی یکی از صفحه‌های کتاب ،

آرام بگیرم و تا صبح بخوابم...

-محسن شرو-

بی تو خاکسترم 
بی تو، ای دوست!
بی تو تنها و خاموش 
مهری افسرده را بسترم.

بی تو در آسمان، اخترانند 
دیدگان شررخیز دیوان
بی تو نیلوفران آذرانند.
بی تو خاکسترم 
بی تو، ای دوست!

بی تو این چشمه سار شب آرام 
چشم گرینده ی آهوانست.
بی تو، این دشت سرشار 
دوزخ جاودانست.

بی تو مهتاب تنهای دشتم 
بی تو خورشید سرد غروبم 
بی تو بی نام و بی سرگذشتم. 

بی تو خاکسترم 

بی تو، ای دوست!
بی تو این خانه تاریک و تنهاست 
بی تو، ای دوست 
خفته بر لب، سخن هاست!

بی تو خاکسترم 
بی تو، 
ای دوست!

- م.آزاد -

مرا بگیر در آغوش لعنتیت عزیز
که گریه های من

از شب بزرگــــــــــــــتـــــــــــــــــــر شده است...

-سید مهدی موسوی-

چقدر این دوست‌داشتن‌های بی‌دلیل خوب است

مثل همین باران ِبی‌سوال

که هی می‌بارد

که هی اتفاقا

آرام و  شمرده شمرده

می‌بارد

-سید علی صالحی-

زیباترین دریا

دریایى است که هنوز در آن نرانده‌ایم

زیباترین کودک

هنوز شیرخواره است

زیباترین روز

هنوز فرا نرسیده است

و زیباترین سخنى که می‏خواهم با تو گفته باشم

هنوز بر زبانم نیامده است.

-ناظم حکمت-

هر دارو که علاج بود
در خانه داشتم
اما تنم در باد
به تماشای غزلهای آخر می رفت
امروز را بی تو خفتم
فردا که خاک را به باد بسپارند
تو را یافته ام
مگر تو نسیم ابر بودی
که تو را در باران گم کردم ؟

-احمدرضااحمدی-