مرا بازیچه خود ساخت چون موسی که دریا را
فراموشش نخواهم کرد چون دریا که موسی را
خیانت قصه تلخی است اما از که می نالم
خودم پرورده بودم در حواریون یهودا را
نسیم وصل وقتی بوی گل می داد حس کردم
که این دیوانه پرپر می کند یک روز گلها را
خیانت غیرت عشق است وقتی وصل ممکن نیست
نباید بی وفائی دید نیرنگ زلیخا را
کسی را تاب دیدار سر زلف پریشان نیست
چرا آشفته می خواهی خدایا خاطر ما را
نمی دانم چه افسونی گریبان گیر مجنون است
که وحشی می کند چشمانش آهوان صحرا را
چه خواهد کرد با ما عشق پرسیدیم و خندیدی
فقط با پاسخت پیچیده‌تر کردی معما را
- فاضل نظری -
چگونه ماهی خود را به آب می سپرد !
به دست موج خیالت سپرده ام جان را .
فضای یاد تو، در ذهن من، چو دریائی است؛
بر آن شکفته هزاران هزار نیلوفر .
درین بهشت برین، چون نسیم می گذرم،
چه ارمغان برم آن خنده گل افشان را؟
-فریدون مشیری-
آهو از کجا فهمید
باید از تو یارى خواست؟
از پناه تو باید
سایه اى بهارى خواست؟
آهو از کجا فهمید
با تو مى شود آرام؟
با نگاه تو آهو
پیش پاى تو شد رام
- قاسم رفیعا -
* به مناسبت حضور در بارگاه امام هشتم شیعیان
شادم به مهربانی چشمانت می ترسم از خشونت ابروهات
خاتون بی ملاحظه معلوم است از زیر روسری همه ی موهات
خاتونِ پشتِ پنجره ی سلطان من حاضرم غلامِ در ات باشم
ای کاش بی مضایقه جا می شد در گوشِ من تمامِ النگوهات
تو مثل زعفران خراسانی خورشید از دو چشم تو می تابد
حالا که توی دام تو افتادم پس کو کجاست ضامنِ آهوهات
این دور و بر که دزد فراوان است شیرین زبانیِ تو خطر دارد
خاتون تویی که قند و عسل هستی بگذار من مواظب کندوهات ...
بگذار این زبانِ معاصر را اصلا کمی عوض کنم از اینجا
مخمورِ جامِ نرگسِ مستم کن مدهوش از پیاله ی شب بوهات
- آرش پور علیزاده -